Oprócz sprawdzenia składu chemicznego i właściwości mechanicznych, wykonywane są kolejno badania hydrostatyczne oraz badania kielichowania i spłaszczania. . Ponadto istnieją pewne wymagania dotyczące mikrostruktury, wielkości ziaren i warstwy odwęglania gotowej rury stalowej.

Próba rozciągania:

1. W przypadku stali, z której wykonane są produkty, producent powinien przeprowadzić próbę rozciągania. W przypadku rury spawanej elektrycznie, w zależności od wyboru producenta, próbę rozciągania można przeprowadzić na płycie stalowej, z której wykonano rurę, lub bezpośrednio na rurze stalowej. Test przeprowadzony na produkcie może być również wykorzystany jako test produktu.

2. Probówki wybiera się losowo. Jeżeli wymagane jest wielokrotne badanie, metoda pobierania próbek powinna zapewniać, że pobrane próbki mogą reprezentować początek i koniec cyklu obróbki cieplnej (jeśli ma to zastosowanie) oraz oba końce rury. Jeżeli wymagane jest wielokrotne badanie, wzór należy pobrać z różnych rurek, z tym wyjątkiem, że próbkę pogrubionej rurki można pobrać z obu końców rurki.

3. Próbkę rury bez szwu można pobrać w dowolnym miejscu na obwodzie rury; próbkę spawanej rury należy pobrać pod kątem około 90° do szwu spawalniczego, lub według uznania producenta. Próbki pobiera się z około jednej czwartej szerokości paska.

4. Bez względu na to, czy przed i po przeprowadzeniu doświadczenia, w przypadku stwierdzenia wadliwości przygotowania próbki lub braku materiałów nieistotnych dla celów doświadczenia, próbkę można złomować i zastąpić inną próbką wykonaną z tej samej probówki.

5. Jeżeli próba rozciągania partii wyrobów nie spełnia wymagań, producent może przyjąć do ponownego sprawdzenia kolejne 3 rury z tej samej partii wyrobów.

Jeżeli wszystkie ponowne badania próbek spełniają wymagania, partia probówek zostaje zakwalifikowana z wyjątkiem rurki niekwalifikowanej, z której pierwotnie pobrano próbki.

Jeżeli początkowo pobrano więcej niż jedną próbkę lub jedna lub więcej próbek do ponownego badania nie spełnia określonych wymagań, producent może skontrolować partię rur pojedynczo.

Odrzucona partia produktów może zostać ponownie podgrzana i przetworzona jako nowa partia.

Test spłaszczania:

1. Próbką do badań powinien być pierścień testowy lub wycięcie końcowe o średnicy nie mniejszej niż 63,5 mm (2-1 / 2 cale).

2. Próbki można ciąć przed obróbką cieplną, ale poddawać je tej samej obróbce cieplnej, co przedstawiona rura. Jeżeli stosuje się badanie okresowe, należy podjąć środki w celu określenia związku pomiędzy próbką a rurką do pobierania próbek. Każdy piec w każdej partii powinien zostać rozdrobniony.

3. Próbkę należy spłaszczyć pomiędzy dwiema równoległymi płytkami. W każdym zestawie próbek do próby spłaszczania jedna spoina została spłaszczona pod kątem 90°, a druga pod kątem 0°. Próbkę należy spłaszczyć aż do zetknięcia się ścianek probówki. Zanim odległość pomiędzy równoległymi płytkami będzie mniejsza niż podana wartość, w żadnym miejscu wzoru nie powinny pojawić się pęknięcia i pęknięcia. Podczas całego procesu spłaszczania nie powinno być mowy o złej strukturze, niestopionych spoinach, rozwarstwieniu, przepaleniu metalu lub wytłaczaniu metalu.

4. Bez względu na to, czy przed i po przeprowadzeniu doświadczenia, w przypadku stwierdzenia wadliwości przygotowania próbki lub braku materiałów nieistotnych dla celów doświadczenia, próbkę można złomować i zastąpić inną próbką wykonaną z tej samej probówki.

5. Jeżeli jakakolwiek próbka reprezentująca rurę nie spełnia określonych wymagań, producent może pobrać próbkę z tego samego końca rury do dodatkowych badań, aż do spełnienia wymagań. Jednakże długość gotowej rury po pobraniu próbek nie może być mniejsza niż 80% długości pierwotnej. Jeżeli jakakolwiek próbka tuby reprezentująca partię produktów nie spełnia określonych wymagań, producent może pobrać dwie dodatkowe tuby z partii produktów i wyciąć próbki w celu ponownego zbadania. Jeżeli wszystkie wyniki tych powtórnych testów spełniają wymagania, partia probówek jest kwalifikowana, z wyjątkiem probówki pierwotnie wybranej jako próbka. Jeżeli którakolwiek z próbek do ponownego badania nie spełnia określonych wymagań, producent może pobrać próbki z pozostałych probówek w partii, jedna po drugiej. Według uznania producenta, każda partia rur może zostać poddana ponownej obróbce cieplnej i ponownie przetestowana jako nowa partia rur.

Test udarności:

1. W przypadku probówek należy pobrać zestaw próbek z każdej partii (chyba że wykazano, że udokumentowane procedury spełniają wymogi regulacyjne). Jeśli kolejność jest ustalona na A10 (SR16), eksperyment jest obowiązkowy.

2. Na obudowę należy z każdej partii pobrać 3 rury stalowe do doświadczeń. Probówki wybiera się losowo, a metoda pobierania próbek zapewnia, że ​​dostarczone próbki mogą reprezentować początek i koniec cyklu obróbki cieplnej oraz przedni i tylny koniec tulei podczas obróbki cieplnej.

3. Próba udarności Charpy’ego w kształcie litery V

4. Bez względu na to, czy przed i po przeprowadzeniu doświadczenia, w przypadku stwierdzenia wadliwości przygotowania próbki lub braku materiałów nieistotnych dla celów doświadczenia, próbkę można złomować i zastąpić inną próbką wykonaną z tej samej probówki. Próbek nie należy po prostu oceniać jako wadliwych tylko dlatego, że nie spełniają minimalnych wymagań dotyczących pochłoniętej energii.

5. Jeżeli wynik więcej niż jednej próbki jest niższy od minimalnego zapotrzebowania na energię pochłoniętą lub wynik jednej próbki jest niższy niż 2/3 określonego minimalnego zapotrzebowania na energię pochłoniętą, z tego samego kawałka pobiera się trzy dodatkowe próbki i ponownie przetestowany. Energia uderzenia każdej ponownie badanej próbki powinna być większa lub równa określonemu minimalnemu zapotrzebowaniu na energię pochłoniętą.

6. Jeżeli wyniki danego doświadczenia nie odpowiadają wymaganiom i nie są spełnione warunki przeprowadzenia nowego doświadczenia, z każdej z trzech pozostałych partii pobiera się po trzy dodatkowe próbki. Jeżeli wszystkie dodatkowe warunki spełniają wymagania, partia jest kwalifikowana, z wyjątkiem tej, która początkowo nie przeszła pomyślnie. Jeżeli więcej niż jedna dodatkowa część kontrolna nie spełnia wymagań, producent może zdecydować się na kontrolę pozostałych części partii jedna po drugiej lub podgrzać ponownie partię i skontrolować ją w nowej partii.

7. Jeżeli odrzucono więcej niż jedną z trzech pozycji wymaganych do wykazania kwalifikacji partii, ponowna inspekcja nie jest dozwolona w celu wykazania, że ​​partia rur jest kwalifikowana. Producent może zdecydować się na kontrolę pozostałych partii kawałek po kawałku lub ponowne podgrzanie partii i sprawdzenie jej w nowej partii.

Test hydrostatyczny:

1. Każda rura powinna zostać poddana próbie ciśnienia hydrostatycznego całej rury po jej zagęszczeniu (w stosownych przypadkach) i końcowej obróbce cieplnej (w stosownych przypadkach) i powinna osiągnąć określone ciśnienie hydrostatyczne bez wycieków. Eksperymentalny czas utrzymywania ciśnienia wynosił mniej niż 5 sekund. W przypadku rur spawanych należy sprawdzić szczelność spoin rur pod ciśnieniem próbnym. O ile próba całej rury nie została przeprowadzona przynajmniej wcześniej przy ciśnieniu wymaganym dla końcowego stanu rury, zakład obróbki gwintów powinien przeprowadzić próbę hydrostatyczną (lub zorganizować taką próbę) całej rury.

2. Rury poddawane obróbce cieplnej należy po końcowej obróbce cieplnej poddać próbie hydrostatycznej. Ciśnienie próbne wszystkich rur z końcami gwintowanymi powinno być co najmniej równe ciśnieniu próbnemu gwintów i złączek.

3.Po obróbce do wymiarów gotowej rury z płaską końcówką i ewentualnych krótkich połączeń poddanych obróbce cieplnej, próbę hydrostatyczną należy przeprowadzić za końcem płaskim lub gwintem.