"ความจริงใจ นวัตกรรม ความเข้มงวด และประสิทธิภาพ" อาจเป็นแนวคิดที่คงอยู่ขององค์กรของเราในระยะยาวเพื่อผลิตร่วมกับลูกค้าเพื่อการตอบแทนซึ่งกันและกันและผลกำไรร่วมกันสำหรับโซลูชันท่อที่มอบให้ ขณะนี้เรามีสินค้าคงคลังจำนวนมากสำหรับท่อเหล็กโลหะผสม Cr Mo เพื่อตอบสนองความต้องการและความต้องการของลูกค้า ด้วยพนักงานที่มีการศึกษาดี มีนวัตกรรม และกระตือรือร้น เราจึงรับผิดชอบทุกองค์ประกอบของการจัดหาโซลูชันท่อ ด้วยทรัพยากรคุณภาพสูงจำนวนมหาศาลและบริการจำนวนมาก เรากำลังมุ่งหน้าสู่เป้าหมายในการเป็นหนึ่งในซัพพลายเออร์โซลูชันท่อที่ใหญ่ที่สุดในโลก เรารับฟังความคิดเห็นจากลูกค้าของเราอย่างตั้งใจและตอบกลับทันที คุณจะสัมผัสได้ถึงบริการที่มีทักษะและเอาใจใส่ของเราทันที

เกี่ยวกับคุณสมบัติของท่อ Cr Mo มีองค์ประกอบโลหะหลายอย่างที่ส่งผลต่อ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณสมบัติทางกลของท่อกับองค์ประกอบโลหะหลักดังต่อไปนี้:

คาร์บอน (C): ปริมาณคาร์บอนในเหล็กเพิ่มขึ้น จุดคราก ความต้านทานแรงดึงและความแข็งเพิ่มขึ้น แต่คุณสมบัติความเป็นพลาสติกและแรงกระแทกลดลง เมื่อปริมาณคาร์บอนเกิน 0.23% ประสิทธิภาพการเชื่อมของเหล็กจะลดลง ดังนั้น หากนำไปใช้ในการเชื่อม ปริมาณคาร์บอนของเหล็กโครงสร้างโลหะผสมต่ำโดยทั่วไปจะไม่เกิน 0.20% ปริมาณคาร์บอนสูงจะช่วยลดความต้านทานการกัดกร่อนในชั้นบรรยากาศของเหล็ก และเหล็กคาร์บอนสูงในลานสต็อกแบบเปิดนั้นง่ายต่อการเกิดสนิม นอกจากนี้คาร์บอนยังสามารถเพิ่มความเปราะเย็นและความไวต่อการเสื่อมสภาพของเหล็กได้
ซิลิคอน (Si): ซิลิคอนถูกเติมเป็นตัวรีดิวซ์และสารกำจัดออกซิไดซ์ในกระบวนการผลิตเหล็ก ดังนั้นเหล็กที่ถูกฆ่าจึงมีซิลิคอน 0.15-0.30% ซิลิคอนสามารถปรับปรุงขีดจำกัดความยืดหยุ่น จุดคราก และความต้านทานแรงดึงของเหล็กได้อย่างมาก ดังนั้นจึงมีการใช้กันอย่างแพร่หลายในฐานะเหล็กยืดหยุ่น การเพิ่มปริมาณซิลิกอนจะลดประสิทธิภาพการเชื่อมเหล็ก
แมงกานีส (Mn) ในกระบวนการผลิตเหล็ก แมงกานีสเป็นสารกำจัดออกซิไดซ์และสารกำจัดซัลเฟอร์ไรเซอร์ที่ดี โดยทั่วไปเหล็กจะมีแมงกานีส 0.30-0.50% แมงกานีสสามารถเพิ่มความแข็งแรงและความแข็งของเหล็ก เพิ่มความสามารถในการชุบแข็งของเหล็ก ปรับปรุงความสามารถในการขึ้นรูปร้อนของเหล็ก และลดประสิทธิภาพการเชื่อมของเหล็ก
ฟอสฟอรัส (P): โดยทั่วไป ฟอสฟอรัสเป็นองค์ประกอบที่เป็นอันตรายในเหล็ก ซึ่งจะเพิ่มความเปราะเย็นของเหล็ก ทำให้ประสิทธิภาพการเชื่อมลดลง ลดความเป็นพลาสติก และทำให้ประสิทธิภาพการดัดงอด้วยความเย็นลดลง ดังนั้นโดยทั่วไปปริมาณฟอสฟอรัสในเหล็กจึงต้องน้อยกว่า 0.045% และความต้องการเหล็กคุณภาพสูงก็ต่ำกว่า
ซัลเฟอร์ (S): ซัลเฟอร์ยังเป็นองค์ประกอบที่เป็นอันตรายภายใต้สถานการณ์ปกติ ทำให้เหล็กเปราะร้อน ลดความเหนียวและความเหนียวของเหล็ก และทำให้เกิดรอยแตกระหว่างการตีและรีด ซัลเฟอร์ยังเป็นอันตรายต่อประสิทธิภาพการเชื่อม ส่งผลให้ความต้านทานการกัดกร่อนลดลง ดังนั้นโดยทั่วไปปริมาณกำมะถันจึงต้องน้อยกว่า 0.045% และข้อกำหนดสำหรับเหล็กคุณภาพสูงจึงต่ำกว่า การเติมซัลเฟอร์ 0.08-0.20% ลงในเหล็กสามารถปรับปรุงความสามารถในการแปรรูปได้ และโดยทั่วไปเรียกว่าเหล็กตัดอิสระ
วานาเดียม (V): การเติมวานาเดียมลงในเหล็กสามารถปรับโครงสร้างเกรนและเพิ่มความแข็งแรงและความเหนียวได้
ไนโอเบียม (Nb): ไนโอเบียมสามารถปรับเกรนและปรับปรุงประสิทธิภาพการเชื่อม
ทองแดง (Cu): ทองแดงสามารถปรับปรุงความแข็งแรงและความเหนียวได้ ข้อเสียคือมีแนวโน้มที่จะเปราะจากความร้อนในระหว่างการทำงานที่ร้อน และปริมาณทองแดงในเศษเหล็กมักจะสูงกว่า
อลูมิเนียม (Al): อลูมิเนียมเป็นสารกำจัดออกซิไดซ์ที่ใช้กันทั่วไปในเหล็ก มีการเติมอะลูมิเนียมจำนวนเล็กน้อยลงในเหล็กเพื่อปรับแต่งลายไม้และปรับปรุงความทนทานต่อแรงกระแทก