Зімовае сонцастаянне - адзін з дваццаці чатырох сонечных дзён і традыцыйнае свята кітайскай нацыі. Дата - паміж 21 і 23 снежня па Грыгарыянскім календары.

У народзе ёсць прымаўка, што “зіма вялікая, як год”, але ў розных мясцовасцях існуюць розныя звычаі на зімовае сонцастаянне. На поўначы большасць людзей мае звычай есці пельмені, а большасць жыхароў поўдня - салодкае.

Зімовае сонцастаянне - добры час для захавання здароўя, галоўным чынам таму, што "цы пачынаецца з зімовага сонцастаяння". Бо з пачатку зімы жыццёвая актыўнасць пачала пераходзіць ад заняпаду да росквіту, ад цішыні да кругазвароту. У гэты час навуковае захаванне здароўя дапамагае забяспечыць энергію і прадухіліць заўчаснае старэнне, а таксама дасягнуць мэты падаўжэння жыцця. У перыяд зімовага сонцастаяння рацыён павінен быць разнастайным, з разумным спалучэннем збожжавых, садавіны, мяса і гародніны і адпаведным выбарам прадуктаў з высокім утрыманнем кальцыя.

Астраномія лічыць зімовае сонцастаянне пачаткам зімы, якая, відавочна, позніцца ў большасці рэгіёнаў Кітая. Дзень зімовага сонцастаяння - самы кароткі дзень у годзе ў паўночным паўшар'і. Пасля зімовага сонцастаяння прамая кропка сонца паступова перамяшчалася на поўнач, дзень у паўночным паўшар'і стаў даўжэць, а вышыня сонца апоўдні паступова павялічвалася. Таму ёсць прымаўка: «Пасля таго, як з'еў локшыну на зімовае сонцастаянне, дзень даўжэе з кожным днём».