Przegląd

Myślimy tak, jak myślą klienci, pilność i pilność działania zgodnie z interesem stanowiska klienta w teorii, pozwalając na wyższą jakość, zmniejszając koszty przetwarzania, przedziały cenowe są znacznie bardziej rozsądne, zdobyły wsparcie i afirmację API dla nowych i nieaktualnych klientów Rura osłonowa bez szwu ze stali 5CT. Wzmocnimy pozycję ludzi, komunikując się i słuchając, dając przykład innym i ucząc się na doświadczeniach. Jako doświadczona fabryka przyjmujemy również niestandardowe zamówienia i wykonujemy je tak samo jak Twoje zdjęcie lub próbkę, określając specyfikację i opakowanie projektu klienta. Głównym celem firmy jest zapewnienie satysfakcjonującej pamięci wszystkim klientom i ustanowienie długoterminowych relacji biznesowych, w których wygrywają obie strony. Aby uzyskać więcej informacji, koniecznie skontaktuj się z nami. Będzie nam niezmiernie miło, jeśli zechcą Państwo spotkać się osobiście w naszym biurze.

Rury osłonowe ropy naftowej to rury stalowe stosowane do podpierania ścian odwiertów naftowych i gazowych w celu zapewnienia normalnej pracy całego odwiertu po wierceniu i ukończeniu. W każdym odwiercie zastosowano kilka warstw obudowy w zależności od głębokości wiercenia i warunków geologicznych. Cement służy do cementowania obudowy po jej zdjęciu. Różni się od rur i rur wiertniczych i nie można go ponownie wykorzystać. Jest to materiał jednorazowy. Dlatego zużycie obudowy stanowi ponad 70% wszystkich rur do odwiertów naftowych.

Obudowa naftowa to stalowa rura służąca do podparcia ścian odwiertów naftowych i gazowych w celu zapewnienia normalnej pracy całego odwiertu po procesie wiercenia i jego zakończeniu. W każdym odwiercie zastosowano kilka warstw obudowy w zależności od głębokości wiercenia i warunków geologicznych. Cement służy do cementowania studni po zdjęciu obudowy. Różni się od rur i rur wiertniczych i nie można go ponownie wykorzystać. Rurka jest materiałem eksploatacyjnym jednorazowego użytku. Rura ma obudowę głowicy odwiertu i obudowę odwiertu.
Ze względu na cel cementowania i funkcję obudowy, rury biegnące w odwiercie można podzielić na obudowy powierzchniowe, techniczne i olejowe.
(1) Obudowa powierzchniowa: Jest to najbardziej zewnętrzna obudowa w programie obudowy szybów naftowych i gazowych. Po wywierceniu otworu należy wwiercić się w podłoże skalne poniżej powierzchniowej warstwy gleby lub wiercić na określoną głębokość i wykonać obudowę powierzchniową.
Funkcje obudowy powierzchniowej są następujące: ①Izoluje górną warstwę wodonośną i zapobiega przedostawaniu się wód powierzchniowych i powierzchniowych do odwiertu; ②Chroń głowicę odwiertu i wzmocnij ścianę studni sekcji studni powierzchniowej warstwy gleby; Na obudowie powierzchniowej zamontowany jest element przeciwerupcyjny, który zapobiega wydmuchowi. Szczelinę pomiędzy obudową powierzchniową a ścianą studni należy uszczelnić cementem, to znaczy podczas cementowania odwiertu zaczyn cementowy należy zawrócić do głowicy odwiertu, aby odizolować formację i zabezpieczyć ścianę studni.
Głębokość osłony powierzchniowej wynosi co najmniej 100 metrów.
(2) Osłona techniczna: zwana także obudową pośrednią. Jest to osłonka posiadająca jedną lub dwie warstwy pośrodku osłonki programowej. Głębokość odwiertu jest duża i może izolować warstwę i chronić odwiert w celu łatwego zapadnięcia się, łatwego wycieku, wysokiego ciśnienia i formacji zasolonych w środkowej części odwiertu.
Prowadzenie obudowy technicznej może zapewnić płynne wiercenie otworu dolnego; może także zapewnić bezpieczeństwo wierceń złóż ropy i gazu; obudowa techniczna wyposażona jest w głowicę osłonową oraz czterokierunkową głowicę przeciwerupcyjną zapobiegającą wydmuchom.
Obudowa pośrednia jest docierana ze względu na wymagania techniczne wiercenia, dlatego nazywana jest również obudową techniczną. Wysokość zasypu cementowego pomiędzy obudową techniczną a ścianą studni powinna wynosić co najmniej 200 m nad izolowaną warstwą.
(3) Obudowa warstwy oleju: znana również jako osłona produkcyjna. Jest to ostatnia warstwa obudowy w programie obudowy odwiertu ropy i gazu, biegnąca od głowicy odwiertu poniżej warstwy ropy i gazu, przez którą przechodzi. Głębokość osłony w warstwie oleju to w zasadzie głębokość wiercenia.
Rolą osłon warstwy naftowej jest przedostawanie się ropy i gazu do ziemi, izolowanie ropy i gazu od wszelkich formacji oraz zapewnienie, że ciśnienie ropy i gazu nie ulegnie wyciekom. Po uruchomieniu odwiertów naftowych i gazowych należy zagwarantować jakość obudowy warstwy naftowej, aby utrzymać określony okres produkcji.
Z jednej strony jakość cementowania obudowy pokładu ropy jest związana z byciem odwiertem poszukiwawczym i jest kluczem do badań złóż ropy i gazu; z drugiej strony jest to związane z byciem studnią produkcyjną, co bezpośrednio wpływa na żywotność studni. Wysokość zasypania cementem szczeliny pomiędzy obudową warstwy ropy a ścianą odwiertu wynosi co najmniej 500 metrów nad warstwą ropy i gazu lub do 200 metrów w górnej warstwie obudowy. . Dlatego zużycie obudowy stanowi ponad 70% wszystkich rur do odwiertów naftowych.

Obudowa naftowa jest ostatnią deską ratunku pozwalającą na utrzymanie funkcjonowania szybów naftowych. Ze względu na różne warunki geologiczne stan naprężeń w odwiercie jest skomplikowany, a łączne działanie naprężeń rozciągających, ściskających, zginających i skręcających na korpus rury, co stawia wyższe wymagania w stosunku do jakości samego płaszcza. Gdy z jakiegoś powodu sama obudowa zostanie uszkodzona, cały odwiert może zostać zmniejszony lub nawet zezłomowany.
W zależności od wytrzymałości samej stali, obudowę można podzielić na różne gatunki stali, a mianowicie J55, K55, N80, L80, C90, T95, P110, Q125, V150 itp. Różne stany odwiertów i głębokości mają różne gatunki stali. W środowisku korozyjnym wymagana jest również odporność na korozję samej obudowy. W miejscach o skomplikowanych warunkach geologicznych wymagana jest także odporność obudowy na zapadnięcie.

Forma obróbki końca obudowy: krótki okrągły gwint, długi okrągły gwint, częściowy gwint trapezowy, specjalna klamra itp. Stosowany przy wierceniu szybów naftowych, służy głównie do podparcia ściany studni podczas procesu wiercenia i po jego zakończeniu, aby zapewnić postęp procesu wiercenia i normalnej eksploatacji całego odwiertu naftowego po jego zakończeniu.

Należy zauważyć, że wśród powszechnie stosowanych typów gwintów API szczelność osłony z gwintem okrągłym jest niska, a wytrzymałość części połączenia gwintowego wynosi tylko 60% ~ 80% korpusu rury; Częściowy gwint trapezowy, chociaż siła połączenia jest wyższa, ale uszczelnienie nie jest idealne. Dlatego wraz ze zmianą środowiska eksploatacji pól naftowych i coraz bardziej rygorystycznymi wymaganiami dotyczącymi wytrzymałości obudowy i połączenia oraz uszczelnienia, wzrasta również udział stosowania specjalnej klamry o większej wytrzymałości.

Aplikacja

Rura w Api5ct służy głównie do wiercenia odwiertów naftowych i gazowych oraz transportu ropy i gazu. Obudowa olejowa służy głównie do podparcia ściany odwiertu podczas i po ukończeniu odwiertu, aby zapewnić normalne funkcjonowanie odwiertu i ukończenie odwiertu.

Stopień główny

Klasa: J55, K55, N80, L80, P110 itp

Składnik chemiczny

Własność mechaniczna

Wymaganie testowe

Oprócz sprawdzenia składu chemicznego i właściwości mechanicznych, wykonywane są kolejno badania hydrostatyczne oraz badania kielichowania i spłaszczania. . Ponadto istnieją pewne wymagania dotyczące mikrostruktury, wielkości ziaren i warstwy odwęglania gotowej rury stalowej.

Próba rozciągania:

1. W przypadku stali, z której wykonane są produkty, producent powinien przeprowadzić próbę rozciągania. W przypadku rury spawanej elektrycznie, w zależności od wyboru producenta, próbę rozciągania można przeprowadzić na płycie stalowej, z której wykonano rurę, lub bezpośrednio na rurze stalowej. Test przeprowadzony na produkcie może być również wykorzystany jako test produktu.

2. Probówki wybiera się losowo. Jeżeli wymagane jest wielokrotne badanie, metoda pobierania próbek powinna zapewniać, że pobrane próbki mogą reprezentować początek i koniec cyklu obróbki cieplnej (jeśli ma to zastosowanie) oraz oba końce rury. Jeżeli wymagane jest wielokrotne badanie, wzór należy pobrać z różnych rurek, z tym wyjątkiem, że próbkę pogrubionej rurki można pobrać z obu końców rurki.

3. Próbkę rury bez szwu można pobrać w dowolnym miejscu na obwodzie rury; próbkę spawanej rury należy pobrać pod kątem około 90° do szwu spawalniczego, lub według uznania producenta. Próbki pobiera się z około jednej czwartej szerokości paska.

4. Bez względu na to, czy przed i po przeprowadzeniu doświadczenia, w przypadku stwierdzenia wadliwości przygotowania próbki lub braku materiałów nieistotnych dla celów doświadczenia, próbkę można złomować i zastąpić inną próbką wykonaną z tej samej probówki.

5. Jeżeli próba rozciągania partii wyrobów nie spełnia wymagań, producent może przyjąć do ponownego sprawdzenia kolejne 3 rury z tej samej partii wyrobów.

Jeżeli wszystkie ponowne badania próbek spełniają wymagania, partia probówek zostaje zakwalifikowana z wyjątkiem rurki niekwalifikowanej, z której pierwotnie pobrano próbki.

Jeżeli początkowo pobrano więcej niż jedną próbkę lub jedna lub więcej próbek do ponownego badania nie spełnia określonych wymagań, producent może skontrolować partię rur pojedynczo.

Odrzucona partia produktów może zostać ponownie podgrzana i przetworzona jako nowa partia.

Test spłaszczania:

1. Próbką do badań powinien być pierścień testowy lub wycięcie końcowe o średnicy nie mniejszej niż 63,5 mm (2-1 / 2 cale).

2. Próbki można ciąć przed obróbką cieplną, ale poddawać je tej samej obróbce cieplnej, co przedstawiona rura. Jeżeli stosuje się badanie okresowe, należy podjąć środki w celu określenia związku pomiędzy próbką a rurką do pobierania próbek. Każdy piec w każdej partii powinien zostać rozdrobniony.

3. Próbkę należy spłaszczyć pomiędzy dwiema równoległymi płytkami. W każdym zestawie próbek do próby spłaszczania jedna spoina została spłaszczona pod kątem 90°, a druga pod kątem 0°. Próbkę należy spłaszczyć aż do zetknięcia się ścianek probówki. Zanim odległość pomiędzy równoległymi płytkami będzie mniejsza niż podana wartość, w żadnym miejscu wzoru nie powinny pojawić się pęknięcia i pęknięcia. Podczas całego procesu spłaszczania nie powinno być mowy o złej strukturze, niestopionych spoinach, rozwarstwieniu, przepaleniu metalu lub wytłaczaniu metalu.

4. Bez względu na to, czy przed i po przeprowadzeniu doświadczenia, w przypadku stwierdzenia wadliwości przygotowania próbki lub braku materiałów nieistotnych dla celów doświadczenia, próbkę można złomować i zastąpić inną próbką wykonaną z tej samej probówki.

5. Jeżeli jakakolwiek próbka reprezentująca rurę nie spełnia określonych wymagań, producent może pobrać próbkę z tego samego końca rury do dodatkowych badań, aż do spełnienia wymagań. Jednakże długość gotowej rury po pobraniu próbek nie może być mniejsza niż 80% długości pierwotnej. Jeżeli jakakolwiek próbka tuby reprezentująca partię produktów nie spełnia określonych wymagań, producent może pobrać dwie dodatkowe tuby z partii produktów i wyciąć próbki w celu ponownego zbadania. Jeżeli wszystkie wyniki tych powtórnych testów spełniają wymagania, partia probówek jest kwalifikowana, z wyjątkiem probówki pierwotnie wybranej jako próbka. Jeżeli którakolwiek z próbek do ponownego badania nie spełnia określonych wymagań, producent może pobrać próbki z pozostałych probówek w partii, jedna po drugiej. Według uznania producenta, każda partia rur może zostać poddana ponownej obróbce cieplnej i ponownie przetestowana jako nowa partia rur.

Test udarności:

1. W przypadku probówek należy pobrać zestaw próbek z każdej partii (chyba że wykazano, że udokumentowane procedury spełniają wymogi regulacyjne). Jeśli kolejność jest ustalona na A10 (SR16), eksperyment jest obowiązkowy.

2. Na obudowę należy z każdej partii pobrać 3 rury stalowe do doświadczeń. Probówki wybiera się losowo, a metoda pobierania próbek zapewnia, że ​​dostarczone próbki mogą reprezentować początek i koniec cyklu obróbki cieplnej oraz przedni i tylny koniec tulei podczas obróbki cieplnej.

3. Próba udarności Charpy’ego w kształcie litery V

4. Bez względu na to, czy przed i po przeprowadzeniu doświadczenia, w przypadku stwierdzenia wadliwości przygotowania próbki lub braku materiałów nieistotnych dla celów doświadczenia, próbkę można złomować i zastąpić inną próbką wykonaną z tej samej probówki. Próbek nie należy po prostu oceniać jako wadliwych tylko dlatego, że nie spełniają minimalnych wymagań dotyczących pochłoniętej energii.

5. Jeżeli wynik więcej niż jednej próbki jest niższy od minimalnego zapotrzebowania na energię pochłoniętą lub wynik jednej próbki jest niższy niż 2/3 określonego minimalnego zapotrzebowania na energię pochłoniętą, z tego samego kawałka pobiera się trzy dodatkowe próbki i ponownie przetestowany. Energia uderzenia każdej ponownie badanej próbki powinna być większa lub równa określonemu minimalnemu zapotrzebowaniu na energię pochłoniętą.

6. Jeżeli wyniki danego doświadczenia nie odpowiadają wymaganiom i nie są spełnione warunki przeprowadzenia nowego doświadczenia, z każdej z trzech pozostałych partii pobiera się po trzy dodatkowe próbki. Jeżeli wszystkie dodatkowe warunki spełniają wymagania, partia jest kwalifikowana, z wyjątkiem tej, która początkowo nie przeszła pomyślnie. Jeżeli więcej niż jedna dodatkowa część kontrolna nie spełnia wymagań, producent może zdecydować się na kontrolę pozostałych części partii jedna po drugiej lub podgrzać ponownie partię i skontrolować ją w nowej partii.

7. Jeżeli odrzucono więcej niż jedną z trzech pozycji wymaganych do wykazania kwalifikacji partii, ponowna inspekcja nie jest dozwolona w celu wykazania, że ​​partia rur jest kwalifikowana. Producent może zdecydować się na kontrolę pozostałych partii kawałek po kawałku lub ponowne podgrzanie partii i sprawdzenie jej w nowej partii.

Test hydrostatyczny:

1. Każda rura powinna zostać poddana próbie ciśnienia hydrostatycznego całej rury po jej zagęszczeniu (w stosownych przypadkach) i końcowej obróbce cieplnej (w stosownych przypadkach) i powinna osiągnąć określone ciśnienie hydrostatyczne bez wycieków. Eksperymentalny czas utrzymywania ciśnienia wynosił mniej niż 5 sekund. W przypadku rur spawanych należy sprawdzić szczelność spoin rur pod ciśnieniem próbnym. O ile próba całej rury nie została przeprowadzona przynajmniej wcześniej przy ciśnieniu wymaganym dla końcowego stanu rury, zakład obróbki gwintów powinien przeprowadzić próbę hydrostatyczną (lub zorganizować taką próbę) całej rury.

2. Rury poddawane obróbce cieplnej należy po końcowej obróbce cieplnej poddać próbie hydrostatycznej. Ciśnienie próbne wszystkich rur z końcami gwintowanymi powinno być co najmniej równe ciśnieniu próbnemu gwintów i złączek.

3.Po obróbce do wymiarów gotowej rury z płaską końcówką i ewentualnych krótkich połączeń poddanych obróbce cieplnej, próbę hydrostatyczną należy przeprowadzić za końcem płaskim lub gwintem.

Tolerancja

Średnica zewnętrzna:

W przypadku pogrubionych złączek rurowych o rozmiarze mniejszym lub równym 5-1 / 2, poniższe tolerancje dotyczą zewnętrznej średnicy korpusu rury w odległości około 127 mm (5,0 cali) obok pogrubionej części; Poniższe tolerancje dotyczą zewnętrznej średnicy rury w odległości w przybliżeniu równej średnicy rury bezpośrednio przylegającej do pogrubionej części.

W przypadku rur pogrubionych zewnętrznie o rozmiarze 2-3/8 i większych, poniższe tolerancje dotyczą zewnętrznej średnicy rury pogrubianej, a grubość zmienia się stopniowo od końca rury

Grubość ścianki:

Podana tolerancja grubości ścianki rury wynosi -12,5%

Waga:

W poniższej tabeli przedstawiono standardowe wymagania dotyczące tolerancji ciężaru. Jeżeli podana minimalna grubość ścianki jest większa lub równa 90% określonej grubości ścianki, górną granicę tolerancji masy pojedynczego grani należy zwiększyć do +10%

Szczegóły produktu

Rury konstrukcyjne rur naftowych

API 5L

API5CT